วันอลเวงในกรุงอาบูจา

วันอลเวงในกรุงอาบูจา

วันจันทร์ที่ 3 มิถุนายน ที่ผ่านมา เป็นวันแรกที่ทางการห้ามรถเมล์เล็กสีเขียว และรถสามล้อเครื่องสีเหลืองเข้าไปวิ่งรับส่งผู้โดยสารในบริเวณย่านธุรกิจกลางเมืองหรือย่านศูนย์ราชการ โดยบอกว่าจะจัดรถเมล์ใหญ่คันยาวๆที่จุผู้โดยสารได้คราวละมากๆมาให้บริการแทน โดยกำหนดสถานที่จอดพักสำหรับรถเมล์เล็กสีเขียวไว้ตามจุดเชื่อมถนนนอกเมือง และรถสามล้อสีส้มนั้นกำหนดให้วิ่งรับส่งผู้โดยสารได้เฉพาะตามหมู่บ้าน หรือตามซอยเล็กซอยน้อย ไม่ให้ออกมาเพ่นพ่านในตัวเมือง

แต่เช้าวันจันทร์ที่ผ่านมาผู้โดยสารที่เคยใช้บริการรถเมล์เล็กก็พบว่าตัวเองต้องยืนรอรถเมล์จนขาแข็ง รถก็ยังไม่มา แล้วไม่ได้มีคนเดียวที่ยืนรอรถเมล์ตามจุดต่างๆ หากเป็นคนร่วมร้อยที่รอขึ้นรถอยู่ตามป้ายรถเมล์ โดยคนที่ยืนรอนานและท้อก็ต้องจับแท็กซี่ นั่งรวมๆกันเข้าไปในเมือง แต่ที่มีจำนวนมากก็คือคนที่ตัดสินใจเดิน ส่วนที่ยังรอรถก็พบว่าตัวเองต้องต่อคิดเพื่อขึ้นรถเมล์ และเป็นคิวที่ยาวมาก ร้อนก็ร้อน พอรถประจำทางมาก็มีผู้โดยสารนั่งมาเต็มคันรถ คนที่รออยู่ตามป้านรถจะเบียดขึ้นไปก็เบียดได้อีกไม่กี่คน ที่เข้าไปข้างในรถไม่ได้ก็ห้อยโหนอยู่ที่บันไดรถเป็นกลุ่มใหญ่ น่าหวาดเสียวยิ่ง

นอกจากรถประจำทางใหม่จะไม่พอแล้ว ซ้ำทางการยังไม่ได้จัดระเบียบเสียอีกด้วย คือที่นี่ไม่มีองค์การขนส่งมวลชนที่ดูแลให้บริการวิ่งรถประจำทางรับส่งผู้โดยสารเหมือนที่เมืองไทย สภาพที่เกิดขึ้นคือ ข้าราชการที่ไม่มีประสบการณ์เป็นผู้เข้ามาบริหารจัดการ มีรถกี่คันก็ปล่อยให้วิ่งรับส่งผู้โดยสารไป โดยไม่จัดสายหรือจัดพื้นที่รับผิดชอบในการวิ่งบริการ รถทุกคันจึงกลายเป็นรถหวานเย็นเหมือนกันหมด รอเท่าไหร่ก็ไม่มา มาแล้วคนแน่น

การจัดระเบียบเดินรถใหม่ในพื้นที่กลางเมืองหลวงนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อลดปริมาณรถรับจ้างสาธารณะที่วิ่ง และจอดรอรับผู้โดยสารเต็มถนนไปหมด พื้นที่การจราจรที่มีน้อยอยู่แล้วเลยยิ่งทำให้การจราจรติดขัดไม่มีเวลา คือบริเวณย่านธุรกิจกลางเมือง หรือย่านศูนย์ราชการนั้นรถติดได้ทั้งวัน ไม่ต้องพูดถึงช่วงรถมาก

จากที่ฟังเสียงสื่อมวลชนที่สะท้อนปัญหาเห็นใครๆก็เรียกร้องให้เพิ่มรถ และจัดระบบการเดินรถใหม่ให้ตรงเวลามากกว่านี้ และไม่รอนานจนไปทำงานไม่ทัน