มาถึงอาบูจาก็ไปหาซื้อข้าวไทยมาหุง ไปได้ข้าวตรามงกุฏมาขนาด 5 กิโลกรัม ราคาถุงละ 2020 ไนรา ข้างในเป็นข้าวนึ่ง หรือพาบอยไร้ซ์ ไม่เคยทานมาก่อน แต่ก็หุงไม่ยาก พออยู่ไปได้สองสัปดาห์ไปหาได้ข้าวตรานางรำ เป็นข้าวขาว เมล็ดขาว สวย รสชาติอร่อยถูกปากมาอีก คราวนี้เลยซื้อมาตุนไว้สามถุง ราคาถุงละ (5 กิโลกัรม) 2,035 ไนรา ต่อมามีคนไปเดินตลาดเจอข้าวตรานางรำนี้ที่ร้านหนึ่งในเมืองจึงขอให้เขาซื้อมาฝากทีนี้ราคาถุงละ 2,375 ไนรา ราคาสินค้าที่นี่ไม่แน่นอนขึ้นอยู่กับร้านที่วางขายจะตั้งราคาตามต้นทุนของเขา เราเองก็ซื้อตามที่ของมี จะไม่ซื้อก็ได้แต่ในที่สุดหากไม่มีของก็ต้องซื้ออยู่เอง ทีนี้ต้องซื้อข้าวจากประเทศอื่นที่ทานแล้วไม่คุ้นปากก็เป็นได้จากที่มีสถานการณ์ประท้วงในกรุงอาบูจาช่วงเดือนมกราคม 2555 ทำให้ร้านค้าปิดตัวยาวนานในช่วงดังกล่าว ทำให้คิดว่าต้องซื้อข้าวเก็บไว้บ้าง เผื่อว่ามีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้นอีกจะได้มีข้าวทาน
ชาวไนจีเรียทานข้าวกันเป็นล่ำเป็นสัน ปีละประมาณ 5.2 ล้านตัน แต่ผลิตข้าวภายในประเทศได้เองเพียง 3 ล้านตัน ต้องนำเข้าจากต่างประเทศประมาณ 2.2 - 2.4 ล้านตัน โดยนำเข้าจากประเทศไทย อินเดีย ปากีสถาน จีน เวียดนาม บราซิล สหรัฐอเมริกา และอียิปต์ ฯลฯ ข้าวที่นำเข้านั้นหากเป็นข้าวนึ่งหรือพาบอยไร้ซ์ ไทยครองตลาดไนจีเรีย เพราะมีส่วนแบ่งตลาดร้อยละ 90 ทีเดียว
มีคนบอกว่า ข้าวไทยได้รับความนิยมสูงสุดในประเทศไนจีเรียเนื่องจากเป็นข้าวคุณภาพ เมล็ดยาว หุงไม่ติดกัน แต่ข้าวไทยก็ราคาแพงที่สุดเมื่อเปรียบเทียบกับข้าวขนิดเดียวกันจากประเทศอื่น ข้าวอินเดียราคาถูกที่สุดในตลาดแต่ชาวไนจีเรียไม่นิยมบริโภค เนื่องจากเป็นข้าวเก่าและคุณภาพไม่ดี
ข้าวที่ไนจีเรียผลิตเองเรียกว่าข้าวโอฟาดา เมล็ดกลม สีเหลืองทอง เป็นข้าวที่นิยมในประเทศ แต่ราคาแพงเมื่อเปรียบเทียบกับราคาข้าวนำเข้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น