แซม พ่อค้าขายผักกับรถคู่ชีพสีแดงแปร๊ด
ผักปลูกเองจากสวน สด และน่าทาน
กับข้าวมาแล้ว
ที่บ้านพักมีรั้วรอบขอบชิดแน่นหนา
และใครจะเข้าตามตรอกออกตามประตูก็ต้องผ่านยามรักษาการสองคน
ดังนั้นเมื่อกลับเข้ามาบริเวณบ้านแล้วก็จะไม่ได้เห็นหน้าใครอีก
แต่ทุกวันศุกร์ราวทุ่มกว่าๆ ที่นี่จะมีรถยนต์สีแดงนำผักหญ้าเข้ามาขายให้ลูกค้าประจำ
คนขายชื่ออะไรจำยากมาก เลยเรียกแกว่าแซม
ตาแซมเนี่ยแกเป็นคนอารมณ์ดี
พอรถมาจอดหน้าบ้านแกก็จะยกถุงใส่ผักสองถุงออกมา
แล้วล้วงผักออกมาวางเรียงไว้หน้าประตู
เสร็จแล้วก็จะมากดออดประตูเรียกให้เจ้าของบ้านออกมาดูผักที่แกเอามาขาย ปกติก็จะมี บวบ ถั่วฝักยาว น้ำเต้า แตงกวา มะเขือเทศ มะเขือยาว หอมแดง มะระขี้นก ฟักทอง แตงไทย มะละกอ ผักโขมบ้าน แคร็อต แกบอกว่าผักที่นำมาขายเป็นผักปลูกเองจากสวนด
ที่เห็นเป็นถุงพลาสติกนั้นราคาสองร้อยไนร่ายืนพื้น
คิดเป็นเงินไทยก็เอาห้าหาร ง่ายๆลงตัวไม่ต้องคิดเศษ ถุงใหญ่หน่อยราคาสามร้อยสี่ร้อย
ราคาที่เรียกนั้นต่อได้นะ แต่ตาแซมแกไม่ค่อยยอม เรามักใช้วิธีขอให้แกเอาของออก
เพราะต้องการไม่มาก แล้วแกก็คิดส่วนลดให้ตามของ
ที่ว่าแกอารมณ์ดีคือชวนแกคุยได้ถามไถ่ได้ว่าของที่แกนำมานั้นเอาไปทำอะไรกินดี
แกจะบอกให้อย่างตั้งใจ
หรืออยากฝากให้แกหาผักอะไรมาให้ครั้งหน้าแกก็จะรับปากโดยเร็ว
(แต่ไม่ค่อยได้ตามที่สั่ง)
ศุกร์ที่ผ่านมาแกเอามะละกอมาขายให้
เรา: มะละกอไม่สวยง่ะ
มีตำหนิตรงเนี้ย พลางชี้ให้ดู
แซม : ไม่เป็นไรครับ
ตำหนินั่นเป็นเพราะมะละกอพิงอยู่กับกำแพง ไม่เสียดอกครับ
เรา: แล้วนี่อีกกี่วันจะกินได้ล่ะเนี่ย
แซม: สองวันก็ทานได้แล้วครับ
เรา: ขายยังไงล่ะ
แซม: ลูกละสองร้อยไนร่าครับ
เรา: แน่ใจนะว่าไม่เสีย
แซม: หากผ่าแล้วเสียเที่ยวหน้ามาให้บอกได้ครับจะเอาลูกใหม่มาให้
เรา: อ้าว
ไม่คืนเงินหรือ
แซม: ไม่คืนครับ
แต่จะเอามะละกอลูกใหม่มาให้ ตาแซมยืนยันหน้ายิ้มๆ
เพิ่งผ่ามะละกอลูกนี้ทานเมื่อค่ำวันจันทร์
เนื้อเหลืองสวย หอม หวาน
แต่แม่บ้านอดบ่นไม่ได้ว่าหากเชื่อแซมผ่าทานตั้งกะวันอาทิตย์ก็จะสุกพอดี
สองวันของแซมคือสองวันเป๊ะๆ